Herb Gminy Ostrówek

Ciekawi ludzie

Gen. Franciszek Kleeberg

Ciekawi ludzie: Gen. Franciszek Kleeberg

Generał Franciszek Kleeberg urodził się 1 lutego 1888 r. w Tarnopolu. Był synem Emiliana, powstańca styczniowego i oficera kawalerii CK Armii, i Józefiny Couschée oraz starszym bratem Juliusza, generała brygady WP. Po ukończeniu szkoły realnej w Hranicach i złożeniu matury w Wiedniu w 1905 roku kontynuował naukę w Akademii Wojskowo-Technicznej w Mödling. W 1911 ukończył Szkołę Strzelecką Artylerii w Hajmasker otrzymując patent oficera. Dwa lata później wstąpił do Szkoły Sztabu Generalnego w Wiedniu, której nie ukończył z powodu wybuchu I wojny światowej.

W czasie I wojny światowej służył w legionach Polskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Jako szef sztabu armii „Wschód” brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej.

W momencie wybuchu II wojny światowej otrzymał polecenie zorganizowania obrony od północy, przed nacierającymi Niemcami. 23 września 1939 roku dokonał reorganizacji podległych mu jednostek tworząc Samodzielną Grupą Operacyjną "Polesie". Działania SGO spowodowały, że poza Warszawą i Helem istniał jeszcze trzeci skrawek wolnej Polski. Obszar ten nazwany został „ włodawską Rzeczpospolitą”, zamykający się w granicach Bug – Sławatycze – Kock – Lubartów – Sawin.

28 września 1939 r. gen. bryg. Zygmunt Podhorski połączył się z gen. Franciszkiem Kleebergiem poddając się jego komendzie. Część wojska tej grupy przechodziła przez Ostrówek. Dalej na Bełcząc, Tchórzew, aby tam przeprawić się przez Tyśmienicę i dojść do Kocka.

Dnia 30 IX 1939 r. Niemcy atakowali szwadron rtm. Cyngotta z 2 pułku ułanów, pod Leszkowicami i Luszawą. Rtm. Cyngott „podpuścił” wroga blisko i przeciwuderzeniem przerzucił go za Wieprz. Z kolei brygada płk. Milewskiego miała za zadanie zabezpieczyć przeprawę w rejonie Kol. Zawada, Ostrówek, Cegielnia, wyrzucając ubezpieczenia na linię Wieprza, przede wszystkim w rejonie Tarkawicy.

W nocy 30 IX 1939 r. odbyła się narada gen. Kleeberga z innymi dowódcami w budynku szkoły w Czemiernikach. Gen. Kleeberg miał miejsce postoju w folwarku Dębica. W nocy z 30 września na 1 października odbyła się wielka operacja wojskowa przerzutu ok. 17 tys. żołnierzy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Kleeberga , sprzętu i uzbrojenia przez rzekę Tyśmienicę. Wojska gen. Kleeberga przeprawiły się na prawy brzeg rzeki. Dywizja Kawalerii „Zaza” przeprawiła się brodem w pobliżu budowanego mostu i zabezpieczyła całą przeprawę. Ponadto dowództwo Dywizji Brzoza zabezpieczało drogę Lubartów – Czemierniki- Lubartów – Parczew- na linii Kol. Cegielnia. Suwalska Brygada Kawalerii przechodziła również 30 IX przez Kol. Cegielnia – Kol. Zawadę – Dębicę – Talczyn – Adamów.

Duże starcie z wojskami radzieckimi, które wtargnęły w granice Rzeczpospolitej miało miejsce pod wsią Jabłoń w rejonie Milanowa i Parczewa. Między 2 a 5 października 1939 roku pod Kockiem stoczył ostatnią bitwę w kampanii wrześniowej. Niemcy pod Kockiem zostali pobici, a Kleeberg został zmuszony do podpisania kapitulacji tylko z powodu braków w zaopatrzeniu i amunicji. Wzięty do niewoli wraz z całym sztabem SGO „Polesie” został wywieziony do twierdzy Königstein koło Drezna, gdzie przebywał aż do swojej śmierci.

Zmarł 5 kwietnia 1941 w szpitalu wojskowym w Weisser Hirsch. Został pochowany na cmentarzu w Neustadt. Po trzydziestu latach jego prochy sprowadzono do Polski. Prezydent RP, na wniosek Naczelnego Wodza, z dniem 1 stycznia 1943 pośmiertnie awansował go do stopnia generała dywizji. W 1969 prochy gen. Franciszka Kleeberga przewieziono do kraju i 6 października złożono na Cmentarzu Wojennym w Kocku pomiędzy poległymi żołnierzami z dowodzonej przez niego SGO "Polesie".

Za udział w utrzymywaniu niepodległości Polski otrzymał między innymi odznaczenia: Krzyż Orderu Virtuti Militari V kl, czterokrotnie Krzyż Walecznych, Krzyż Oficerski Polonia Restituta, francuską Legię Honorową.